<<Έλληνας που να θαυμάζω σήμερα;>> – αναρωτιόμουν και έσερνα κυριολεκτικά τη σκέψη μου σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής αυτού του ταλαίπωρου τόπου. Για να βρω τον ένα που σήμερα ειδικά, θα έπρεπε να ξεχωρίσω. Δε βρήκα κανένα διάσημο. Βρήκα όμως έναν που δεν πουλάει, γιατί είναι άσημος. Είναι ο ανώνυμος πολίτης, ο άνεργος οικογενειάρχης, που καλείται σήμερα να επιβιώσει στενάζοντας από το μαστίγωμα της ιδιότυτης δικτατορίας, που μας επέβαλαν οι πολιτικοί μας.
Αυτός ο οικογενειάρχης που μένει στο νοίκι και απειλείται με έξωση, που έχει πεινασμένα στόματα να θρέψει, που δεν έχει ρεύμα γιατί του το έκοψαν, δεν έχει πετρέλαιο να ζεσταθεί και του στέλνουν και χαράτσια να πληρώσει. Αυτός ο οικογενειάρχης που ψάχνει για κράτος πρόνοιας και δεν το βρίσκει… Ένα κράτος απρόσωπο, ψυχρός εκτελεστής πλέον του φτωχού πολίτη.
Αυτόν τον ανώνυμο οικογενειάρχη θαυμάζω, τώρα που η Ελλάδα κοιτάζει τον πάτο της…
Άν με ρωτούσαν ποιούς διάσημους αντιπαθώ, θα τους έδειχνα… Όλους αυτούς που τα τελευταία χρόνια στρογγυλοκάθησαν στην καρέκλα του πρωθυπουργού… Όλους αυτούς που φόρεσαν το στέμμα του υπουργού οικονομικών… Όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες που μας έσπρωξαν στο γκρεμό και παραμένουν ατιμώρητοι γιατί τους καλύπτουν οι υπόλοιποι του συναφιού τους…
Αγγελική
Αφήστε μια απάντηση