Το αγοράκι που γέννησε στο Αμερικάνικο Μαιευτήριο Νίκαιας τον Ιούνιο του 1945, της το άρπαξαν ο πατέρας και τα αδέλφια της. Όλα αυτά τα χρόνια η ευαίσθητη μητέρα το βουβό πόνο της τον κατέγραφε σ’ ένα άψυχο χαρτί. Τα ποιήματα που «ξεπήδησαν» απ’ αυτό, προκάλεσαν συγκίνηση. Η Αλεξάνδρα Σιμιτζή παντρεύτηκε τον πατέρα του αγνοούμενου γιου της και έκανε μια μεγάλη οικογένεια. Τα έξι παιδιά της ενωμένα έψαχναν τον αδελφό που δεν γνώρισαν ποτέ, αλλά η ζωή τους έπαιξε άλλο ένα παιχνίδι. Ο αδελφός τους ήταν νεκρός.
Αφήστε μια απάντηση