Έστω και αν δεν ξέρω πού να φτάσω,
πώς να φτάσω, τι να διαλέξω, ψηλαφώ….
Φωνές υπόκοφες, ειρωνικές, με κερματίζουν….
Μου πνίγουν την επιθυμία μου να είμαι ακέραιη……
Κύκλος, κόσμος σκληρός…
Αίμα χυμένο στους δρόμους,
κι εγώ προχωρώ για να φτάσω σ’αυτούς.
Με αναμμένο κερί αντιδρώ ψάχνοντας ένα χώρο αγνό
να ξαπλώσω την ψυχή μου.
Αφήστε μια απάντηση