Η άτυχη Σωτηρία Πεφάνη γνώρισε τον σύζυγό της πριν ενηλικιωθεί στα 15 της χρόνια. Οι γονείς της αντέδρασαν και τον κατήγγειλαν στην Αστυνομία. Κατηγορήθηκε για αποπλάνηση ανηλίκου και οδηγήθηκε στις φυλακές Πατρών.
Τότε προκειμένου να αποφύγει πιθανή καταδίκη του στο Κακουργιοδικείο, παντρεύτηκε τη νεαρή κοπέλα στις 27 Φεβρουαρίου 1962 μέσα στο Τμήμα Μεταγωγών. Μετά από λίγους μήνες ήρθε στον κόσμο το παιδί τους, ο Ανδρέας, ο πατέρας της Ρούλας.
Ο έγγαμος βίος τους εμφάνιζε προβλήματα. Εκείνος, όπως γράφουν τα δημοσιεύματα της εποχής, τη ζήλευε παθολογικά, ήταν εμμονικός και διαρκώς την παρακολουθούσε, πιστεύοντας πως είχε παράλληλες σχέσεις. Το πάθος του θα αποτελούσε το κίνητρο για τα όσα θα έκανε στη συνέχεια…
Ενώ βρίσκονται σε διάσταση και με το διαζύγιο να εκκρεμεί δικαστικά, ο Παναγιώτης επέμενε εν μέσω εντάσεων και καυγάδων για επανασύνδεση, εισπράττοντας όμως την άρνηση της Σωτηρούλας. Η τελευταία τους συνάντηση θα ήταν μοιραία. Αρνούμενος να δεχτεί την απόρριψη από αυτήν και την οικογένειά της, τη στραγγάλισε μέχρι να εκπνεύσει στα χέρια του. Το άγριο έγκλημά γίνεται πρωτοσέλιδο.
Ο Παναγιώτης Πισπιρίγκος καταδικάζεται σε ισόβια, αλλά αποφυλακίζεται 15 χρόνια αργότερα, το 1980, λόγω καλής διαγωγής, επιστρέφοντας στον τόπο καταγωγής του.
Θύμα της οικογενειακής τραγωδίας το μόλις 14 μηνών αγοράκι που έμεινε πίσω. Όταν παντρεύτηκε και έκανε το πρώτο του κορίτσι, του έδωσε το όνομα Ρούλα, τιμώντας έτσι τη δολοφονημένη του μητέρα, Σωτηρία. Πρόκειται για τη γυναίκα που σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με την πιο βαριά κατηγορία, αυτή της δολοφονίας της κόρης της. Το «Τούνελ» συνομίλησε μαζί του.
«Ο πατέρας μου δικάστηκε, καταδικάστηκε, πλήρωσε αυτό και βγήκε με εξαιρετική διαγωγή και με υπογραφή του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας. Από την πρώτη ημέρα που βγήκε, έψαξε να με βρει κι αυτό σήμαινε πολλά για μένα. Δεν αδιαφόρησε, όπως δεν αδιαφορώ εγώ τώρα για τα παιδιά μου και για τα εγγόνια μου.»
Η εκπομπή σχεδόν έξι δεκαετίες μετά, αναζήτησε συγγενείς της άτυχης Σωτηρίας και εντόπισε την πρώτη ξαδέλφη της. Θυμάται την τραγωδία αυτή σαν παραμύθι που της έλεγαν οι δικοί της.
Αφήστε μια απάντηση