«Για εμένα αυτή η εξέλιξη είναι όχι μόνο θετική, σωτήρια θα έλεγα. Είναι δικαίωση, γιατί από την πρώτη στιγμή φωνάζω ότι είναι εγκληματική ενέργεια».
Η μητέρα του άτυχου φοιτητή, μιλά πάλι στο «Τούνελ» και θυμάται όλα όσα έγιναν την ημέρα εκείνη του Ιουλίου, που το παιδί της βρέθηκε νεκρό με τα χέρια πισθάγκωνα δεμένα.
«Ήταν η ώρα 12 παρά τέταρτο, παρά δέκα, που με πήρε ο γιος μου ο Βασίλης και μου λέει «πάρε τηλέφωνο το Νικόλα, γιατί χτυπάω το κουδούνι και δεν μου ανοίγει. Εγώ ήμουν στην δουλειά μου στην Αρτέμιδα. Ρωτάω τον γιό μου αν το αμάξι του είναι έξω από το σπίτι και μου απάντησε πως ήταν εκεί. Έκανα δεκαοχτώ κλήσεις στο κινητό του. Πήρα και στο σταθερό και εκεί δεν απάντησε κανένας. Ανησύχησα, σκέφτηκα μήπως του συνέβη κάτι. Την ώρα που μπήκα στο αμάξι, καθ’ οδόν για το σπίτι, πήρα τηλέφωνο την αστυνομία. Μου είπαν ότι πρέπει να πάρω έναν κλειδαρά για να μου ανοίξει. Όλα αυτά τα έκανα ενώ οδηγούσα. Πήρα και την πυροσβεστική και είπα τι συμβαίνει. Πήρα και το 166, είπα πως είναι ο γιος μου μέσα και ότι είχε ένα θέμα με την καρδιά του, αν του έχει συμβεί κάτι, πρέπει να τον πάμε σε νοσοκομείο. Οπότε τους πήρα όλους αυτούς μέχρι να φτάσω».
Όταν η μητέρα του Νικόλα πήγε στο σπίτι, δεν έχει φτάσει ούτε η αστυνομία, ούτε ο κλειδαράς…
Αφήστε μια απάντηση