Με δάκρυα στα μάτια μίλησε στην κάμερα του «Τούνελ»:
«Τον αγαπούσα και τον αγαπώ γιατί ήταν διαφορετικός από τα σημερινά παιδιά. Ήταν ένας πανέξυπνος βλάκας. Του γράφω ποιήματα ακόμα και τώρα που είναι εξαφανισμένος. Ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας που είχαμε από όταν ήταν μικρός».
Η ευαίσθητη μητέρα μας διάβασε και το πρώτο ποίημα που του είχε γράψει όταν γεννήθηκε:
«Σαν ήρθες στη ζωή μου γιε μου, νόμιζα πως και εγώ τότε γεννιόμουν. Το πρώτο μου το βλέμμα σαν σε χάιδεψε, που του Χριστού μας τη μορφή σε εσένα είδα, ρήγισσα και είπα: «Στοχασμέ μου».
Φανερά συγκλονισμένη, έκανε έκκληση σε όποιον μπορεί να βοηθήσει:
«Σας παρακαλώ πάρα πολύ όλους και όλες. Της κάθε μάνας το παιδί αυτός είναι ο Θεός της, το παιδί της…»
Αφήστε μια απάντηση