«Είχε νοικιάσει ένα δωμάτιο στη γειτονιά μας ένας Πακιστανός. Με τα σπαστά ελληνικά που μιλούσε, μας είπε πως θα ερχόταν η γυναίκα του που είναι έτοιμη να γεννήσει. Ήρθε αυτή η κοπέλα, η Ειρήνη. Την είδα μια μέρα που περνούσε από το δρόμο μας και κρατιόταν χέρι – χέρι με μία άλλη κοπέλα και κοιτάζονταν τρυφερά. Αυτή ερχόταν το βράδυ, κοιμόταν, του έπαιρνε τα χρήματα, όπως μας έλεγε και έφευγε. Δεν ήταν ζευγάρι με το παλικάρι. Δεν κοιμόντουσαν μαζί. Δεν ήταν ο πατέρας του παιδιού ο Πακιστανός. Μας έλεγε ότι “παρότι δεν είμαι εγώ ο πατέρας, θέλω να τη βοηθήσω γιατί την αγαπάω”», ανέφερε χαρακτηριστικά ο μάρτυρας.
Αποκαλυπτικά είναι τα όσα ανέφερε για την επίμαχη νύχτα, που το μωράκι έφυγε από τη ζωή.
«Εκείνο το βράδυ, ο Πακιστανός χτύπησε στη σπιτονοικοκυρά του γύρω στις 02:00, αν θυμάμαι καλά. Ο κακομοίρης έκλαιγε και έλεγε πως κάτι δεν πήγαινε καλά με το παιδί. Η κυρία που έχει το σπίτι, μάς είπε ότι μπήκε μέσα και δεν ακούμπησε το παιδί που ήταν στο κρεβάτι, γιατί το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Το παιδί έμοιαζε νεκρό. Αυτή η κοπέλα ήταν απαθής, δε συμμετείχε σε τίποτα. Αυτός χτυπιόταν και έκλαιγε «Ζωή, Ζωή, Ζωή…», το ονόμαζε με τα λίγα ελληνικά που ξέρει. Αυτή ειδοποίησε το ασθενοφόρο και οι τραυματιοφορείς την αστυνομία.»
Αίσθηση προκαλεί η στάση της Ειρήνης.
«Ο Πακιστανός μας είπε ότι εκείνο το βράδυ η Ειρήνη πήγε αργά στο σπίτι και τη ρώτησε αν το παιδί είχε φάει και πως ήθελε να το δει. Εκείνη όμως του έλεγε “άστο, δε θα το δεις”. Το είχε, μας είπε, κουκουλωμένο με την κουβέρτα και το πήγε μέσα κατευθείαν. Ξύπνησε κάποια στιγμή και την ξαναρώτησε αν θα την ταΐσει γιατί ήταν πολύ μωρό, ασαράντιστο και έπρεπε να τρώει συχνά. Δεν του απάντησε και όταν αυτός είδε το παιδί, ήταν μελανιασμένο. Τα χείλη του είχαν μελανιάσει, δηλαδή δεν έμοιαζε με παιδί που είχε πεθάνει εκείνη την ώρα, αλλά πιο πριν», κατέληξε ο μάρτυρας.
Αφήστε μια απάντηση