«Τα παιδιά τότε με δυσκολέψανε, γιατί κατέβαινα με ένα φορτηγάκι και ο δρόμος είχε χιόνια. Kαι λέω τι κάνουνε τώρα, θα βγουν μπροστά μου, γιατί τέλειωνε το πεζοδρόμιο σ’ εκείνο το σημείο. Σκέφτηκα “πως θα σταματήσω το φορτηγάκι; Τι κάνουν τα παλιόπαιδα;” Οι τέσσερις κρατούσαν το καρότσι και ο πιο μικρός έτρεχε μπροστά τους. Από αυτό που είδα εγώ, φαινόταν ένα πόδι να εξέχει. “Ωχ” λέω, “ωραίο παιχνίδι διάλεξαν, άμα τους φύγει αυτός στο καρότσι, δεν θα μείνει τίποτα”. Το καρότσι δεν ήταν οικοδομικό όπως λέγανε. Ήταν από εκείνα τα παλιά του σουπερμάρκετ, χαλασμένο και δεμένο στις ρόδες με σανίδια», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το εξοργιστικό στην όλη υπόθεση είναι πως στην αρχή η μαρτυρία του πέρασε… στα ψηλά από τις Αρχές.
«Αυτοί είπαν κάποια στιγμή “ναι, βρέθηκε ένα καρότσι σουπερμάρκετ”, αλλά ούτε που του δώσανε σημασία. Φαινόταν για παλιοσίδερο πεταμένο ξέρεις. Τελικά εκείνο ήταν, εγώ δεν είδα οικοδομικό καρότσι. Κατεβαίνανε μετά το σπίτι των βλάχων, όπως λέγεται. Είναι από πάνω από την πλατεία, που είναι ο πλάτανος. Μετά τη στροφή ακριβώς πέτυχα εγώ τα παιδιά. Στο δρόμο για Μπαρμπούτα δηλαδή, εκεί έχει ένα πλακόστρωτο μονοπατάκι, που κατηφορίζει και μπαίνει μέσα στο ποτάμι», πρόσθεσε ο μάρτυρας.
Αφήστε μια απάντηση