ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (3)

Να μεθύσω απ’ το δάκρυ των αστεριών
και απ’ τις ερωτικές ενώσεις
του Αυγερινού και της Πούλιας
και ζαλισμένη απ’ τη μουσική του Απόλλωνα.
Έρμαιο σε πόθους μακρινούς
να΄ρθω να σε σ΄έυρω….
χωρίς να ξέρω πού είσαι….
ποιος είσαι…..
Να περιπλανηθώ έξω απ’ την πραγματικότητα
σε νησιά εξωτικά, λησμονημένα
όμοια Οδύσσεια που θα κρατήσει μια νύχτα μόνο,
μυστική και απέραντη και αμαρτωλή.
Άγνωστε πολυαγαπημένε,
λυγίζουν τα γόνατα μου και η χαρά μου γιορτάζει
και τα όνειρά μου πανηγυρίζουν
και με ξελογιάζουν και με σέρνουν.
Έρμαιο πόθων αμαρτωλών.
Σωριάζομαι πάνω σου και εξιχνιάζω
τη μυστικότητα του είναι σου
σε μια απέραντη νύχτα σε μια Οδύσσεια….
με σένα που δεν ξέρω και που περιμένω.
Έρμαιο σε πόθους άγνωστους και μακρινούς.