ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (2)

Δεν έχω ύπνο απόψε
ζωντανές αισθήσεις ξεγυμνώνονται μπρος μου
καλυμμένες στο σκοτάδι….
Ξεπροβάλουν στη σκέψη μου γυμνά κορμιά δένδρων
που σφίγγονται για να γευθούν
αγνώστους πόθους.
Ω! τι ντροπή…. Κοκκίνισαν τα φύλλα
και σιγοψιθυρίζουν το μυστικό του έρωτα.
Σέρνω την ψυχή μου στα σύνορα του
κήπου μου,
να ναρκωθεί, να ηρεμήσω….και τι βλέπω!
Τη μέλισσα να ελευθερώνεται απ’ το
αγκάλιασμα του κρίνου
μεθυσμένη να παραπατάει και να τραγουδά
γλυκιά ερωμένη που είχε περάσει τη νύχτα της
κάτω απ’ τα άστρα
Έρωτας, ψυχή μου…. Έρωτας… Δημιουργία…
Μη μου ζητάς τίποτα απόψε…. Κοιμήσου….