Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το πότε τον είδε τελευταία φορά και για το εάν γνωρίζει κάτι παραπάνω, με περίσσιο ύφος ανέφερε τα εξής:
«Αυτά που γνωρίζετε. Τι άλλο θέλετε να μάθετε από μένα; Τελευταία φορά που τον είδα ήταν τότε που τον πήγα στο Κρατικό νοσοκομείο. Αφού τα γνωρίζετε αυτά. Τι με ρωτάτε; Τσακωθήκαμε για κάτι σοβαρό.»
Όταν ρωτήθηκε για το πόσο άσχημα χτυπήθηκε ο φίλος του, είπε:
«Το άσχημα δεν έχει μέτρο. Το άσχημα είναι γενικολογία. Άσχημα θα ήταν αν τον έβαζα σε καροτσάκι… Εγώ τον πήγα στο Κρατικό Νίκαιας και μετά τον μετέφεραν στον Ερυθρό Σταυρό… Εγώ με τον Θοδωρή γνωρίζομαι πολλά χρόνια. Αν ήταν άλλος, δε ξέρω καν αν θα τον πήγαινα στο νοσοκομείο ή αν θα τον φύτευα πουθενά. Αλλά λόγω του ότι είμαστε και συντοπίτες και έχουμε περάσει κάποιες καταστάσεις μαζί, του έδωσα ένα συγχωροχάρτι.»
Για τη συνάδελφο του αγνοούμενου, πιθανόν ιρακινής καταγωγής, με την οποία διατηρούσαν σχέση, τόνισε:
«Δούλευαν μαζί. Μετά τον χώρισε, αλλά δεν ξέρω γιατί. Ο Θοδωρής είχε στεναχωρηθεί. Πρέπει να ρωτήσετε τον Δημήτρη, τον προϊστάμενό του στη μεταφορική που δούλευε. Κάπου στο Κορωπί είναι η εταιρία.»
Όταν ρωτήθηκε για το πώς ο ίδιος δικαιολογεί το γεγονός ότι λίγες ημέρες μετά το περιστατικό εξαφανίστηκε, με το ίδιο ειρωνικό ύφος απάντησε:
«Εγώ να το δικαιολογήσω; Εγώ θα αποφασίσω για ποιο λόγο χάνονται οι άνθρωποι; Δεν ξέρω κάποιον που να ήθελε να του κάνει κακό. Ούτε εγώ ήθελα κάτι τέτοιο, αλλιώς δεν θα τον πήγαινα στο νοσοκομείο. Δεν ήξερε κανείς ότι τον έχω χτυπήσει. Θα τον παρατούσα εκεί. Κι αν τον ξανά έβλεπα, αν πήγαινα εκεί για να τον μαζέψω, θα του έριχνα και μία κλωτσιά και θα τον πετούσα από το γκρεμό. Χωρίς να μάθει κανείς τίποτα. Ένιωσα τύψεις μετά γιατί ίσως το παράκανα. Όμως, δε θα μου βγει σε μπούμερανγκ επειδή τον πήγα και στο νοσοκομείο.»
Αφήστε μια απάντηση