«Έμενε κάποιον καιρό στο σπίτι της αδελφής μας, αλλά επειδή υπήρχαν κάποια προβλήματα με τα παιδιά, γιατί όταν ο Θύμιος έβγαζε τη μάσκα, εκείνα φοβόντουσαν, αναγκάστηκε να τον βάλει σ’ ένα λυόμενο. Τότε έπαιρνε κάποιο επίδομα από το κράτος. Τον είχα ρωτήσει εάν ήθελε κάποια βοήθεια, αλλά αρνήθηκε και με ρώτησε εάν χρειαζόμουν εγώ κάτι από εκείνον. Έκατσε δεκαπέντε μέρες μαζί μου στην Κρήτη μετά το ατύχημα. Του είχα προτείνει να μείνει μαζί μου, αλλά ήθελε να γυρίσει πίσω στον Πύργο γιατί εκεί είχε τη ζωή του, όπως έλεγε. Ντρεπόταν να βγει έξω τη μέρα. Εγώ όμως δεν ντράπηκα για τον αδελφό μου, τον έπαιρνα με το ζόρι τη μέρα και βγαίναμε έξω. Ήμουν ευτυχισμένη επειδή ήταν στη ζωή. Θέλω να είναι ζωντανός και να έρθει κοντά μου. Η αγκαλιά μου είναι ανοιχτή για εκείνον», ανέφερε εμφανώς συγκινημένη, ενώ εξέφρασε και την αγωνία της, καθώς δεδομένου της κατάστασης της υγείας του, χρειάζεται φροντίδα και ιατρική περιποίηση.
«Έχει ανάγκη από φροντίδα λόγω της κατάστασής του. Όσον αφορά τη σίτισή του, υπήρχε επίσης μία διαδικασία που έπρεπε να ακολουθεί. Μία φορά το μήνα χρειάζεται να πηγαίνει στο νοσοκομείο για να αλλάζει το σωληνάκι με το οποίο τρέφεται. Πρέπει να πάει σε κάποιον γιατρό για να το αντικαταστήσει, αλλιώς μπορεί να πάθει μόλυνση. Να βρεθεί, να είναι καλά και υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να τον βοηθήσει και τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά για εκείνον. Ο χρόνος θα τα γιατρέψει όλα», κατέληξε.
Αφήστε μια απάντηση