«Μετά από εννέα χρόνια γάμου, δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάσει αυτή η στιγμή, να βγω έξω από ένα δικαστήριο και να υποστηρίξω ότι μάνα σκότωσε τα παιδιά της, πόσο μάλλον τα δικά μου. Όσο επιπόλαιο κι αν ακούγεται, η εγκυμοσύνη ήταν επιλογή και των δυο μας όταν έγινε. Ποτέ δε μετάνιωσα γι’ αυτή μου την πράξη. Οι δικοί μου με παρότρυναν να το ξανασκεφτώ, αλλά ήταν δίπλα μου και στήριξαν την επιλογή μου.»
«Δεν υπήρχε κανένας να μου πει κάτι αρνητικό για τη Ρούλα που να με βάλει σε σκέψεις. Το μόνο που μου είχε και η ίδια παραδεχτεί, ήταν μία απόπειρα αυτοκτονίας που είχε κάνει επειδή ήταν πιεσμένη με το θάνατο της γιαγιάς της και εξαιτίας του τότε χωρισμού της και ήταν σε μία κατάθλιψη. Όταν οι συγκρούσεις ήταν έντονες, έβλεπα μία Ρούλα η οποία κοίταζε να κρατήσει την οικογένειά της με κάθε τρόπο. Τα προβλήματα άρχισαν να γίνονται ορατά πριν το χαμό της Ίριδας και μετά που χωρίσαμε. Απ’ την οικογένειά μου ακόμα και τώρα αναρωτιόμαστε και ψάχνουμε για δείγματα που να μας είχε δείξει ως προς τα παιδιά.»
«Οι γονείς μου πενθούν, γι’ αυτό δεν βγαίνουν να μιλήσουν. Το μόνο που εύχομαι ακόμα και τώρα είναι να ξυπνήσω και να είναι όλα αυτά ένα ψέμα. Να έχουν γυρίσει πίσω τα παιδιά μου και να μην έχει πάθει κανένα τίποτα, δεν το χωράει ανθρώπινος νους αυτό που συμβαίνει. Αν έχει γίνει έτσι, μιλάμε για τον πιο χειριστικό άνθρωπο που υπάρχει, για ποιον έρωτα μιλάμε; Τα παιδιά μου μπορούν να γυρίσουν πίσω;», κατέληξε.
Αφήστε μια απάντηση