«Στην πρώτη απώλεια πήγαινα σε ψυχολόγο ανά τακτά χρονικά διαστήματα, χωρίς φάρμακα, αλλά υπήρχε η Τζωρτζίνα πίσω, η οποία ήταν τεράστια δύναμη. Έχω θρηνήσει μέσα στο σπίτι αρκετά, αλλά όχι όσο θα ήθελα. Το έχω ακόμα μέσα μου. Ευτυχώς είχα και τη βοήθεια από την πεθερά μου, τη μαμά, την αδελφή και το σύζυγό μου. Δεν έχω μπει καθόλου στο δωμάτιο των κοριτσιών. Όταν χάθηκαν οι αδελφές της, η Τζωρτζίνα δεν το σχολίαζε καθόλου, παρά μόνο πήγαινε στις φίλες της και έλεγε:
“Πρέπει να φύγω να πάω στη μαμά μου γιατί θα κλαίει και δε θέλω.” Ερχόταν με τον πατέρα της και μου έλεγε “κοίτα ο μπαμπάς κι εγώ. Είμαστε δυνατοί”.
Η κόρη μου μου έλεγε να βγάλω τα μαύρα από τον ίδιο χρόνο κιόλας», ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ πρόσθεσε:
«Ό,τι και να πω στον κόσμο, πάλι ενάντιά μου θα στραφούν. Βγήκα και πάλι με κατακρίνανε. Δεν έκλαψε, δεν έκανε… δεν, δεν, δεν… Αυτό που τονίζω είναι ότι καλή είναι η γνώμη και σεβαστή όλων των ανθρώπων, αλλά όχι στην υπερβολή. Αυτό το πράγμα έχει καταντήσει εμμονή.»
Σε σχετική ερώτηση της δημοσιογράφου για το εάν η ίδια έχει αναζητήσει τη βοήθεια κάποιου πνευματικού ή ειδικού, απάντησε:
«Έχω πνευματικό και έχω μιλήσει και σε ψυχίατρο, αλλά είχε κάποια δικά της θέματα και έχει ακυρώσει τα ραντεβού και δεν έχω προλάβει να πάω.»
Λυπάμαι πραγματικά αν είχατε τόσο άσχημη μοίρα είναι τραγικό ας σιωπησουμε περιμένουμε ο πόνος είναι αβάσταχτος για τους γονείς ο θεός ας τους βοηθήσει να λάμψει η αλήθεια και όλοι οι άνθρωποι να ζητήσουν συγγνώμη